منطقه منجنیق

در حقيقت منجنيق محوطه‌ای باستانی است كه بر سطح آن می توان سفال‌هايی از دوره‌های مختلف اشكانی، ساسانی و اسلامی را یافت. با کاوش در این منطقه می توان آثاری متعلق به دوران ساسانی تا صفوی را در آن پیدا کرد و از آداب و رسوم مردم منطقه در آن دوران اطلاع حاصل کرد.

نام این منطقه در گذشته «اوربه» بوده است و علت نامگذاری آن به این اسم به وجود تمام باغ ها و زمین های کشاورزی باغملک بر می گردد. وجود طبیعتی بکر در این منطقه آن را به بهشت تبدیل کرده بود ولی امروزه تنها تعداد کمی از این مناطق در آن وجود دارد. علاوه بر باغ ها، امروزه می توان در این محوطه، خرابه ها و مزارهای قدیمی این شهر تاریخی را نیز مشاهده کرد.

افسانه های مربوط به منجنیق

یکی از افسانه هایی که در مورد این شهر روایت می شود مربوط به سوزانده شدن حضرت ابراهیم توسط نمرود است. گفته می شود مکانی که حضرت ابراهیم در آن سوزانده شد، شهر باستانی منجنیق بوده است. بقعه ای با نام شاه رودبند در این شهر وجود دارد که مردم معتقدند متعلق به حضرت ابراهیم است.

بخش های مختلف منجنیق

منجنیق شهر قدیمی و اولیه باغملک بوده که هم اکنون خرابه هایی در آن قرار دارد که آثار تاریخی برجسته ای همچون آسیاب، کوره های سفالگری، دیوار و پل هایی از دوره های ساسانی، سلجوقیان، اتابکان لر و صفویه هستند.

سنگ آسیابی که در این منطقه یافت شده، یکی از مهمترین آثار تاریخی در این منطقه است. بر روی این این سنگ آسیاب می توان نوشته ای با خط کوفی را دید که عبارت «لا اله الا الله محمد رسول الله» را نشان می دهد. این اثر تاریخی را می توان منحصر به فرد دانست زیرا تا کنون سنگ آسیابی با این مشخصات، در هیچ کجا پیدا نشده و همین موضوع است که اهمیت آن را دو چندان می کند.

از دیگر آثاری که در این مکان قرار دارد «تپه باستانی کاستر» است که در مرکز این شهر قرار دارد. مردم محلی این قسمت را همان آتشکده ای می دانند که حضرت ابراهیم در آن به آتش کشیده و آتش به گلستان تبدیل شد، بر اساس همین اعتقاد گفته می شود که اگر حدود یک متر از این تپه را سوراخ کنید، از آن خاکستر خارج می شود که این نشان دهنده سکونت قوم یهود در منطقه است، البته باید این نکته را اذعان کرد که این داستان مربوط به یهودیان ساکن در این منطقه است.